ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

κορκότι ( ουσ. ουδ. ) κορκότι [korˈkoti] Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. κορκότ' [korˈkot] Ανακ., Αξ., Αφσάρ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σίλατ., Τσαρικ., Φάρασ., Φκόσ., Φλογ. κορκότσ' [korˈkots] Γούρδ., Φάρασ. κορκόσ̑' [korˈkoʃ] Αραβαν. κορκότο [korˈkoto] Φάρασ. Αρσ. κ͑ορκότης [kʰorˈkotis] Ποτάμ., Σινασσ., Φάρασ. κορκότσης [korˈkotsis] Γούρδ. Πληθ. κορκότσε [korˈkotse] Φάρασ. ...

κορκοτιώνας (επίθ.) κορκοτιώνας [korkoˈtçonas] Αξ. Από το ουσ. κορκότι και το παραγωγ. επίθμ. -ώνας.

Κουρκουτένιος, φτιαγμένος με ή από χοντροαλεσμένο στάρι

κορκούδα ( ουσ. ουδ., πληθ. ) κορκούδα [korˈkuða] Αφσάρ. ...