ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

βερεσέ ( επίρρ. ) βερεσ̑έ [vereˈʃe] Φάρασ., Φλογ. βερεσέ [vereˈse] Μισθ. βα̈ρα̈σ̑α̈́ [væræˈʃæ] Αφσάρ., Μισθ. Αρσ. βερεσ̑ές [vereˈʃes] Φάρασ. βερεσι-έρια [veresiˈerʝa] Αραβαν. ...

βερί (ουσ. ουδ.) βερί [veˈri] Φάρασ. Από το μεσν. ουσ. βεργί, υποκορ. του βέργα. Κατά τον Καρολίδη (1885: 79) από το αρμεν. ուռ [vur] = α) κλήμα, κλαδί κλήματος β) μοσχάρι.

Κληματσίδα : Θεκνίνκαν ντο βερί· τρία-τέσσερα τσ̑άγ̇ε 'νοίσκανε, θεκνίνκαν τα βερία (Έβαζαν το κλήμα· τρία-τέσσερα αυλάκια άνοιγαν, έβαζαν τα κλήματα) Φάρασ. -ΚΜΣ-Θεοδ. Συνών. κληματσίδα, ψαλιδιά

βερικόκκι ( ουσ. ουδ. ) βερ'κότσ̑' [verˈkotʃ] Μισθ. βορ'κόκκ' [vοrˈkok] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ., Τσελτ., Φερτάκ., Φλογ. βουρ'κόκκι [vurˈkoci] Φερτάκ. βορ'κότσ' [vοrˈkots] Μισθ., Τσαρικ. βορ'κότι [vοrˈkoti] Μαλακ. βορ'κόλι [vorˈkoli] Τροχ. ...