βεράνι (ουσ.,επίθ.) βιράνι [viˈrani] Σίλ.

Σίλλη

βεράνι [veˈrani] Σίλ., Φάρασ.

Σίλλη, Φάρασα

βεεράν' [veeˈran] Μισθ.

Μισθί

βεράν [veˈran] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

βερέν' [veˈren] Τελμ.

Τελμησσός

Αρσ. βιρανές [viraˈnes] Γούρδ.

Γούρδονος

βερενές [vereˈnes] Φάρασ.

Φάρασα

βερενέ [vereˈne] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. βερενέδε [vereˈneðe] Φάρασ.

Φάρασα

Νεότ. ουσ. βεράνι, όπου και τύπ. βιράνι (Mackridge 2021), το οπ. από το τουρκ. ουσ. virane (< περσ.) = ερείπιο, όπου και διαλεκτ. τύπ. verane, veran.

1. Ερείπιο Μισθ., Ουλαγ., Σίλατ., Φάρασ.

Μισθί, Ουλαγάτς, Σίλατα, Φάρασα

: Ντου σπίτι μ’ γένη βεεράν' (Το σπίτι μου έγινε ερείπιο) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Συνών. γικίχ :2, ορένι, χαραπάτι, χαράπι

β. Ερημότοπος Γούρδ.

Γούρδονος

2. Ως επίθ., ερειπωμένος Σίλ.

Σίλλη

: Παγαίνει τσ̑η 'ς τἔνα βεράνι τόπου κι σέκνει τσ̑η (Την οδηγεί σε έναν ερειπωμένο τόπο και την αφήνει εκεί) Σίλ.

Σίλλη

-Dawk.

Dawkins 1916

Ως ντελαν̑ινονdίσκαμι 'ρώ κι κει μπήκαμι 'ς ένα βεράν̑ι χάν̑ι κι 'πόμ'ναμ' κει (Καθώς περιπλανιόμασταν εδώ κι εκεί μπήκαμε σε ένα ερειπωμένο χάνι και μείναμε εκεί) Σίλ.

Σίλλη

-Αρχέλ.

Αρχέλαος 1899

Συνών. γικίχ :1

βέργα ( ουσ. θηλ. ) βέργα [ˈverɣa] Σίλ. ...