ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ντέτσε ( μόρ. ) ντέτσε ['detse] Ουλαγ. τεέσ̑’ [teˈeʃ] Αραβαν. τεέσ̑’ [teˈeʃ] Αραβαν. τεέτσ̑ις [teˈetʃis] Αραβαν. έτσε [ˈetse] Ουλαγ. ...

ντετσελού (επίθ.) ντα̈τσα̈λού [dætsæˈlu] Μισθ. Από το ουσ. τετζέλι, όπου και τύπ. ντα̈τσάλ' και το παραγωγ. επίθμ. -λής.

Τυχερός Μισθ. : Ντα̈τσα̈λού ινσάν' (Τυχερός άνθρωπος) Μισθ. -Κοτσαν.

ντέφι ( ουσ. ουδ. ) τέφι [ˈtefi] Αφσάρ., Σίλ., Φάρασ. τέφ’ [tef] Αξ., Αραβ., Δίλ., Φλογ. ντέφ’ [def] Ανακ., Μαλακ., Σατ., Σινασσ. τα̈́φι [ˈtæfi] Αφσάρ. τέφτι [ˈtefti] Φάρασ. τα̈́φτι [ˈtæfti] Αφσάρ. Πληθ. ντέφια [ˈdefça] Ανακ., Φάρασ. τέφια [ˈtefça] Τζαλ. τέφε [ˈtefe] Φάρασ. ...