ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γόμωμα ( ουσ. ουδ. ) γόμωμα [ˈɣomoma] Αραβαν. γόμωσμα [ˈɣomozma] Αραβαν. ...

γομώνω (ρ.) γομώνω [ɣoˈmono] Αραβαν. Από το μεταγν. ρ. γομόω.

Μτβ., γεμίζω κάτι που είναι άδειο ή ελλιπές ό.π.τ. : Γόμωσε το μέρος ένα σ̑ύννεφο (Γέμισε το μέρος με ένα σύννεφο) Αραβ. -Φωστ.-Κεσ. Ζομπόλ'σα να γομώσω το μανdήλι μ’ ένα-ερυό μεϊβάρια (Ξέχασα να γεμίσω το μαντήλι μου με ένα-δυό φρούτα) Αραβαν. -Φωστ.-Κεσ. Συνών. γεμώνω :1, γομιάζω

γονατίζω ( ρ. ) γονατίζω [ɣonaˈtizo] Μισθ., Τελμ. γονατίζου [ɣonˈatizu] Μισθ., Φάρασ. γονατσ̑ίζω [ɣonaˈtʃiˈzo] Αραβαν., Γούρδ., Σίλ. γονατσ̑ίζου [ɣonaˈtʃiˈzu] Αραβαν., Γούρδ., Σίλ. qονατίζω [qonaˈtizo] Μαλακ., Φλογ. Παρατατ. γονάτιζα [ɣoˈnatiza] Τελμ. Αόρ. γονάτσ̑ιζα [ɣoˈnatʃiza] Σίλ. Αόρ. γονάτ'σ̑α [ɣoˈnatʃa] Γούρδ. Προστ. γονάδα [ɣoˈnaða] Μισθ. ...