ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γοβτσουλαντίζω
γοβτσουλούχι
γογιάνι
γογξουλαντίζω
γολαϊλατίζω
γόλγισας
γόλι
γολντεμιρί
γολτουκλαντίζω
γομάρι
γομιάζω
γομούρ
γόμωμα
γομώνω
γονατίζω
γονάτισμα
γόνατο
γόνι
γονικός
γονιόκας
γονιός

γομάρι ( ουσ. ουδ. ) γομάρι [ɣοˈmari] Φάρασ. γομάρ' [ɣοˈmar] Αραβαν., Γούρδ. γουμάρι [ɣuˈmari] Σίλ., Σινασσ., Φάρασ. γουμάρ' [ɣuˈmar] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ποτάμ., Σινασσ., Τσαρικ. κομάρ' [koˈmar] Φάρασ. qομάρ' [qoˈmar] Φλογ. κoυμάρ' [kuˈmar] Δίλ. qoυμάρ' [quˈmar] Μαλακ. γκομάρ' [goˈmar] Φλογ. ...

γομιάζω (ρ.) γομιάζου [ɣoˈmɲazu] Σίλ. Από το μεσν. ουσ. γόμος = γέμιση, γέμισμα (αρχ. σημ. ‘φορτίο πλοίου’, μεταγν. σημ. ‘φορτίο ζώου’) και το παραγωγ. επίθμ. -ιάζω.

Γεμίζω κάτι με κάτι άλλο Σίλ. Συνών. γεμώνω :1

γομούρ () ...