ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

νταγαρτζοχόκκο ( ουσ. ουδ. ) νταγαρτζ̑όχοκ-κο [daɣardʒoˈxokkο] Φάρασ. ...

νταγιαμά (ουσ. ουδ.) νταγιαμά [daʝaˈma] Τροχ. Aπό το τουρκ. ουσ. dayama = α) στήριγμα β) είδος ψωμιού γ) ως διαλεκτ. σημ., μαντρί δ) ως διαλεκτ. σημ., πλευρική δοκός στήριξης άμαξας.

Πλευρική δοκός στήριξης καρότσας άμαξας

νταγιαντίζω ( ρ. ) νταγιανdι̂́ζω [daʝanˈdɯzo] Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Φερτάκ. νταγιανdίζου [daʝanˈdizu] Μαλακ., Μισθ. νταϊdζίζου [daiˈdzizu] Σίλ. ταγιαντίζω [taʝanˈdizo] Αφσάρ., Μαλακ., Φάρασ. ταγιατίζου [taʝaˈtizu] Φάρασ. νταγιανdώ [daʝanˈdo] Μισθ., Σίλ., Σινασσ. ταγιανdώ [taʝanˈdo] Φλογ. νταγιανdού [daʝanˈdu] Ουλαγ. ταγιαντι-έω [taʝanˈdʝeo] Φάρασ. Αόρ. νταγιάντ'σα [daˈʝandsa] Αξ., Μαλακ., Μισθ. ...