ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

άντο ( σύνδ. ) άνdo [ˈando] Τελμ. άνdον [ˈandon] Φερτάκ. 'ντα [nda] Τελμ. ...

άντραναίκα (ουσ.) άνdραναίκα [ˈandraˈneka] Αραβ., Ουλαγ. ανdρασυναίκα [andrasiˈneka] Μισθ. άνdρας-και-ναίκα [ˈandrasceˈneka] Αξ. Από τα ουσ. άντρας και γυναίκα, όπου και τύπ. ναίκα, χωρίς συνδ. φωνήεν.

Ανδρόγυνο ό.π.τ. : Ατά ανdρασυναίκα βέρα ντοϊστίζ'νι (Αυτό το ανδρόγυνο συνέχεια μαλώνει) Μισθ. -Κοτσαν. Βαχτι̂́ μπιρλιινdέ ήτον ένα άνdρα-ναίκα (Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αντρόγυνο) Ουλαγ. -Κεσ. Ήχτον ένα άνdρας-και-ναίκα· είχαν εφτά μπαιδιά (Ήταν ένα αντρόγυνο· είχαν εφτά παιδιά) Αξ. -Μαυρ.-Κεσ. Ερχότον το πετερά ασ' σο εκκλησά, άνdρα-ναίκα παίνισκαμ' σο ιρμάχ' (Ερχόταν η πεθερά από την εκκλησία, το ανδρόγυνο πηγαίναμε στο ποτάμι) Αραβ. -ΚΜΣ-ΚΠ164 Πβ. άντρας

άντρας ( ουσ. αρσ. ) άνdρας [ˈandras] Αξ., Μισθ., Ποτάμ., Σεμέντρ., Σίλ., Σινασσ., Φάρασ. άνdρα [ˈandra] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Φάρασ., Φλογ. Πληθ. άνdρες [ˈandres] Αξ. άνdρις [ˈandris] Μαλακ., Μισθ. άνdροι [ˈandri] Ποτάμ., Φάρασ. άdρηροι [ˈadriri] Σίλ. ...