καλαμούδι (ουσ. ουδ.) καλαμούδ' [kalaˈmuð] Φλογ.

Φλογητά

Πληθ. καλαμούδια [kalaˈmuðʝa] Φλογ.

Φλογητά

καλαμούδα [kalaˈmuða] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το ουσ. καλάμι και το υποκορ. επίθμ. -ούδι.

Τα καλάμια που απομένουν στο χωράφι μετά τον θερισμό ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ξέβαλεν πολύ καλαμούδ' (Έβγαλε πολύ καλαμούδι) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

καλαμπαλίκι ( ουσ. ουδ. ) qαλαbαλίκ' [qalabaˈlik] Μαλακ. κ͑αλαbαλι̂́χ' [kʰalabaˈlɯx] Φλογ. qαλαπαλι̂́χ [qalapaˈlɯx] Φλογ. γαλαbαλίχ̇ [ɣalabaˈlix] Σινασσ. γαλαbαλούχ [ɣalabaˈlux] Μισθ. γαλαπαλίχ̇ι [ɣalapaˈlixi] Φάρασ. γαραbαλι̂́χ’ [ɣarabaˈlɯx] Σίλ. Πληθ. καλαbαλίκια [kalabaˈlica] Σινασσ., Φλογ. ...