ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

καχμπέσα ( ουσ. θηλ. ) κ̔αχμπέσα [kʰaxˈbesa] Φάρασ. qαχμπέσα [qaxˈbesa] Φάρασ. γαχπέσα [ɣaxˈpesa] Φάρασ. αγαχμπέσα [aɣaxˈbesa] Φάρασ. 'αχμπέσα [axˈbesa] Φάρασ. 'αbέσα [aˈbesa] Τελμ. γαχπέ [ɣaxˈpe] Φάρασ. γαχπα̈́ [ɣaxˈpæ] Αφσάρ. γαχπα̈́ς [ɣaxˈpæs ] Αφσάρ. γαχπα̈́σα [ɣaxˈpæsa] Αφσάρ. ...

καψίμι (ουσ. ουδ.) καψίμι [kaˈpsimi] Ανακ. Πληθ. καψίματα [kaˈpsimata] Μισθ., Ποτάμ. Aπό το ρ. καίω (θ. αορ. καψ-) και το παραγωγ. επίθμ. -ίμι.

Καύσιμη ύλη, καύσιμο ό.π.τ.

καψιμιώνα ( ουσ. θηλ. ) καψιμιώνα [kapsiˈmɲona] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Φερτάκ. καψ̑ιμιώνα [kapʃiˈmɲona] Αξ., Αραβαν., Φλογ. 'αψιμιώνας [apsiˈmɲonas] Ανακ. ...