κατακόφτω (ρ.) κατακόφτω [kataˈkοfto] Φάρασ.

Φάρασα

Παρατατ. κατακόφτινκα [kataˈkoftiŋka] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. κατέκοψα [kaˈtekopsa] Φάρασ.

Φάρασα

Προστ. κατέκοπ’ [kaˈtekop] Φάρασ.

Φάρασα

Μτχ. κατακομμένο [katakoˈmeno] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

Από το αρχ. ρ. κατακόπτω = κόβω σε κομμάτια. Η μτχ. κατακομμένο ήδη μεσν., πβ. Πόλ. Τρωάδ. 4711 «Ἐκεῖ νὰ εἶδες καβαλλαρίους, ὅλους κατακομμένους».

1. Κόβω σε κομμάτια, ψιλοκόβω Φάρασ.

Φάρασα

: Κατακόφτω το κρα̈ς (ψιλοκόβω το κρέας) Φάρασ.

Φάρασα

-Ανδρ.

Ανδριώτης 1948

Χριστός πήρε τον άρτον τζ' ἔψαλε την ευχή ν'τα πληθύνει, τζαι κατέκοψέν τα τζαι δίγκεν τα τζαι δίνκεν τα τις τζιράχοι (Ο Χριστός πήρε τον άρτο και είπε την ευχή για να πληθύνει, δηλ. τον ευλόγησε, και τον έκοψε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές = Ματθ. 26.26 Λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς) Φάρασ.

Φάρασα

-Lag.

Lagarde 1886

2. Η μτχ. ως επίθ., ο άθλιος Φερτάκ.

Φερτάκαινα

κατακρότημα ( ουσ. ουδ. ) κατακρότημα [kataˈkrotima] Φάρασ. ...