ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κατακρούω ( ρ. ) κατακρούω [kataˈkruo] Φάρασ. Παρατατ. κατακρούνκα [kataˈkruŋka] Φάρασ. Αόρ. καταδέκα [kataˈðeka] Φάρασ. καταδώκα [kataˈðoka] Φάρασ. Παθ. κατακρούομαι [kataˈkruome] Φάρασ. ...

κατακώλημα (ουσ. ουδ.) κατακώλημα [kataˈkolima] Αραβαν., Μισθ. Απὀ το αορ. θ. κατακωλη- του ρ. κατακωλώ και το παραγωγ. επίθμ. -μα.

1. Διωγμός, καταδίωξη ό.π.τ. : Ερυό μέρες σΰρ’σε το κατακώλημα (Η καταδίωξη κράτησε δύο μέρες) Αραβαν. -Φωστ.-Κεσ. ’τουν αρχίν’τσ̑αν Τούρτσ̑' ντου κατακώλημα μούλλουναμ' σα κιαλλιάρια (Όταν ἀρχιζαν οι Τούρκοι τον διωγμό κρυβόμασταν κάτω στα υπόγεια) Μισθ. -Κοτσαν.

2. Εκδίωξη, διώξιμο Μισθ. : Στα πένdι απουσίις, κατακώλημα (Στις πέντε απουσίες, διώξιμο) Μισθ. -ΑΠΥ-ΕΝΔ

κατακωλώ ( ρ. ) κατακωλώ [katakoˈlo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. κατακαλώ [katakoˈlo] Σινασσ. κατακωώ [katakοˈo] Φάρασ. κατακουώ [katakuˈo] Φάρασ. κατακωάγω [katakοˈaɣo] Φάρασ. κατακωλύζω [katakoˈlizo] Φάρασ. Αόρ. κατακώλ’σα [kataˈkοlsa] Αραβαν., Γούρδ., Φλογ. κατακὠλτσα [kataˈkοltsa] Αξ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Τσαρικ., Φάρασ., Φλογ. ...