ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κατεβαίνω ( ρ. ) καταβαίνω [kataˈveno] Αξ. καταβαίνου [kataˈvenu] Μισθ., Φλογ. κατεβαίνω [kateˈveno] Αραβαν., Γούρδ. κατεβαίνου [kateˈvenu] Μισθ., Σίλ., Φάρασ. καταβήνω [kataˈvino] Ουλαγ. καdεβήνω [kadeˈvino] Ουλαγ. κατηβαίνω [katiˈveno] Σίλ. κατηβαίν-νου [katiˈvennu] Σίλ. Παρατατ. κατεβαίνισκα [kateˈveniska] Αραβαν., Φλογ. κατεβαίνισ̑κα [kateˈveniʃka] Ανακ., Αραβαν. ...

κατεβασιά (ουσ. θηλ.) κατεβασιά [katevaˈsça] Μαλακ., Τσελτ. κατεβασ̑ά [katevaˈʃa] Σίλ. καταβασιά [katavaˈsça] Γούρδ., Μαλακ. Από το μεταγν. ουσ. κατεβασία.

1. Συνάχι, καταρροή Γούρδ., Μαλακ. Συνών. καταρροή

2. Παραλυσία, αποπληξία Μαλακ., Σίλ. : Κατεβασ̑ά σε μι κατεβεί (Θα μου έρθει νταμπλάς) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ5

3. Κατήφορος Τσελτ. Συνών. κατάβα, κατήφορος

4. Καταρράχτης του ματιού Σίλ. : Κατέβ’κι κατεβασ̑ὰ του μάτσ̑ι μου (Κατέβηκε κατεβασιά στο μάτι μου) Σίλ. -Κωστ.Σ.

κατεβασίδι ( ουσ. ουδ. ) κατεβασίδι [katevaˈsiði] Φάρασ. ...