κουγιάς (ουσ. αρσ.) κουγιάς [kuˈʝas] Μαλακ., Φάρασ.

Μαλακοπή, Φάρασα

κουγές [kuˈʝes] Φλογ.

Φλογητά

κούγια [ˈkuʝa] Ανακ.

Ανακού

γκϋβέ [gyˈve] Σεμέντρ.

Σεμέντρα

Θηλ. κουα̈́ [kuˈæ] Αφσάρ.

Αφσάρι

Από το τουρκ ουσ. güve (< παλαιοτ. küye/güye) = σκόρος, όπου και διαλεκτ. τύπ. güye και güğe. Η λ. με τον τύπ. κούγια Ιων., Ροδ. (βλ. και Κορ. Άτ. 4.69).

1. Σκόρος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Τα κουβάρε έφαν ντ' ο κουγιάς (Τα κουβάρια τα έφαγε ο σκόρος) Φάρασ.

Φάρασα

-Ανδρ.

Ανδριώτης 1948

'φκώνουν ντα έξω, φουσκώνουν ντα όνdε βρέσ̑ει, μην τα φά’ ο κουγιάς (Τα απλώνουν έξω, ενν. τα ρούχα, τα μουσκεύουν όταν βρέχει, για να μην τα φάει ο σκόρος) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Πετρ.

Λουκόπουλος/Πετρόπουλος 1949

Συνών. κούστις

2. Σαράκι Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φλογ.

Μαλακοπή, Μισθί, Σινασσός, Φλογητά

Συνών. ταχτάμπιτι :2

κουγιού ( ουσ. ουδ. ) κουγιού [kuˈʝu] Ουλαγ., Ποτάμ., Τελμ., Τσουχούρ., Φλογ. qουγιού [quˈʝu] Φλογ. γκουγιού [guˈʝu] Ουλαγ. qουγί [quˈʝi] Σίλατ., Τελμ. κουγιούς [kuˈʝus] Τελμ. γουγιούς [ɣuˈʝus] Αραβαν. γιουγιού [ʝuˈʝu] Δίλ., Φκόσ. κουγί [kuˈʝi] Αφσάρ., Σίλατ., Φάρασ. γουγί [ɣuˈʝi] Φάρασ. γουίν [ɣuˈin] Φάρασ. ...