ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αδελφός ( ουσ. ) αδελφός [aðelˈfοs] Μαλακ., Ποτάμ., Σίλατ., Τελμ., Φλογ. αδελφό [aðelˈfο] Ανακ., Γούρδ., Σινασσ., Τελμ., Φλογ. αdελφός [adelˈfοs] Αξ., Αραβαν. αdελφό [adelˈfo] Αραβαν., Φερτάκ. αδεφός [aðeˈfοs] Φάρασ., Φκόσ. αδεφό [aðeˈfο] Μισθ. αελφός [aelˈfοs] Αξ., Μισθ., Σεμέντρ. αϊλφό [ailˈfo] Μισθ., Τσαρικ. αλεφρός [alefˈrοs] Σίλ., Φλογ. αρεφλός [areˈflos] Σίλ. ...

αδελφοσύνη (ουσ. θηλ.) αδελφοσύνη [aðelfοˈsini] Κίσκ., Σινασσ., Τελμ. αδελφοσύν’ [aðelfοˈsin] Αραβαν., κ.α., Σινασσ. Από το μεταγν. ουσ. ἀδελφοσύνη.

1. Η συγγενική σχέση των αδελφών ό.π.τ. Συνών. καρντασλίκι

2. Σχέση φιλίας και αλληλεγγύης όπως η σχέση μεταξύ των αδελφών ό.π.τ. : || Ασμ. Εμείς με τον Ανδρόνικον έχουμ' αδελφοσύνην,
αδελφοσύνην μοναχά, έχουμ' κι οϊματοσύνη (Εμείς με τον Ανδρόνικον έχουμε σχέση φιλίας,
όχι απλώς φιλίας, είμαστε αδελφοποιτοί) Τελμ. -Αινατζ. Συνών. αρκαντασλίκι

αδερφιδέρ' () ...