αδράδι (ουσ. ουδ.) αδράδι [aˈðraði] Ανακ.

Ανακού

Πληθ. αδράδια [aˈðrˈaðʝa] Ανακ., Μαλακ.

Ανακού, Μαλακοπή

αρδάδια [arˈðaðʝa] Φλογ.

Φλογητά

αdράγια [aˈdraʝa] Αξ.

Αξός

ασδράδια [azˈðrˈaðʝa] Μισθ.

Μισθί

ασντράια [azˈdraja] Μισθ.

Μισθί

Από το αρχ. επίθ. ἁδρός, όπου και τύπ. ασδρό, και το παραγωγ. επίθμ. -άδι.

Χοντρό άχυρο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Tι σκύβαλα, τι ασντράια, το ίδιο 'νι (Τι σκύβαλα τι χοντράχυρα, το ίδιο είναι) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Αντίθ άχνη

αδράχτι ( ουσ. ουδ. ) αδράχτ' [aˈðraxt] Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ. αδράχτσι [aˈðraxtʃi] Γούρδ. αντράχτσ̑ι [aˈdraxtʃi] Αραβαν., Σίλ. αντράχτ' [aˈdraxt] Μισθ. αγράχτ' [aˈɣraxt] Αξ., Μισθ., Ποτάμ., Σεμέντρ., Φλογ. αργάχτσ̑ι [arˈɣaxtʃi] Αραβαν. αγράχ' [aˈɣrax] Φλογ. αγράκ' [aˈɣrak] Ουλαγ., Φλογ. ...