αδρεύω (ρ.) αντρεύω [aˈdrevo] Αξ.

Αξός

αρδεύω [arˈðevo] Σίλατ., Σινασσ., Φλογ.

Σίλατα, Σινασσός, Φλογητά

Αόρ. άρδεψα [ˈarðepsa] Φλογ.

Φλογητά

Από το επίθ. αδρός, όπου και τύπ. αντρός, και το παραγωγικό επίθμ. -εύω. Ο τύπ. αρδεύω με μετάθ. των [ð] και [r]. Λανθασμένη η ετυμολογ. σύνδεση του με το ρ. αρδεύω = ποτίζω που προτείνεται από το ΙΛΝΕ (λ. ἀρδεύω). Η λ. και Πόντ.

1. Μτβ., εκτρέφω, ανατρέφω κάποιον Σίλατ., Φλογ.

Σίλατα, Φλογητά

: || Ασμ. σ̑ήρας κόρη τον γέννησε και λέγουν τον Πορφύρη
στα σίδερα τον γέννησε, στα μάρμαρα τον άρδευσε (Χήρας κόρη τον γέννησε και τόνε λεν Πορφύρη
σε δύσκολο περιβάλλον τον γέννησε, στα μάρμαρα τον μεγάλωσε) Σίλατ.

Σίλατα

-Φαρασόπ.

Φαρασόπουλος 1895

Συνών. αυξάνω

2. Αμτβ., μεγαλώνω, παχαίνω, αναπτύσσομαι Αξ., Φλογ.

Αξός, Φλογητά

Συνών. αυξάνω, μποΐζω, μποϊτίζω, φακλώνω, ψηλώνω

αδροβόλονο ( ουσ. ουδ. ) αδροβόλονου [aðroˈvolonu] Μαλακ. ...