ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μπόι ( ουσ. ουδ. ) μπόι [ˈboi] Ανακ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Τσελτ., Τσουχούρ. μπόγι [ˈboʝi] Μαλακ. πόι [ˈpoi] Ποτάμ., Φάρασ., Φλογ. ...

μποΐζω (ρ.) μποΐζω [boizo] Τελμ. Από το ουσ. μπόι και το παραγωγ. επίθμ. -ίζω βλ. και (Dawkins 1916: 668). Πβ. και τουρκ. ρ. boy atmak = μεγαλώνω, αναπτύσσομαι.

Αναπτύσσομαι, μεγαλώνω Τελμ. : Τα ανίκια εbόισαν, και εγέναν με το μπόι μ’ μπαραbάρι (τα σκυλάκια μεγάλωσαν και έγιναν ίσα με το μπόι μου) Τελμ. -Dawk. Πβ. μποϊτίζω, Συνών. αδρεύω, φακλώνω, ψηλώνω

μποϊλούς ( επίθ. ) μποϊλούς [boiˈlus] Σίλ. ποϊλούς [poiˈlus] Φάρασ. Θηλ. ποϊλούσα [poiˈlusa] Φάρασ. ...