ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ελτσέκι ( ουσ. ουδ. ) ελτσ̑έκι [elˈtʃeci] Σίλ., Φάρασ. Θηλ. αλτζάκα [alˈdzaka] Μαλακ., Σινασσ. Πληθ. αλτζάκις [alˈdzacis] Μαλακ. ελτσέγια [elˈtseʝa] Σίλ. ...

ελχά (επιφ.) ελχά [elˈxa] Αξ. Ηχοποίητη λ. Πβ. τουρκ. alha = επιφών. έκπληξης (THADS, λ. alha).

Επιφώνημα των κτηνοτρόφων για να απομακρύνουν πουλιά όπως το γεράκι ή τον αετό από τα ζώα τους

εμαυτός ( αντων. ) ο 'μαυτός μου [omaˈftos] Σινασσ. μαυτού μ' [maˈftum] Φλογ. μαυτόζ-ουμ [maˈftozum] Αξ. 'μαυτό [maˈfto] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. γιαυτός [ʝaˈftos] Σίλ. γιαυτoύ μ' [jaˈftum] Αξ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλ., Τσαρικ. γιαυτό μ' [jaˈftom] Αραβαν., Γούρδ., Μισθ. Πληθ. 'μαυτίς 'νε [ˈmaftisne] Τροχ. ...