ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

εμόν ( αντων. ) εμόν [eˈmon] Φάρασ. 'μόν [mon] Αξ., Μισθ., Ποτάμ., Σεμέντρ., Σινασσ., Τελμ., Τσαρικ., Φάρασ., Φερτάκ. 'μό [mo] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. 'μόνα [ˈmona] Ουλαγ., Τσαρικ., Φάρασ. Πληθ. 'μό [mo] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Ποτάμ. 'μόνα [ˈmona] Ανακ., Τελμ. 'μάν [man] Φάρασ. 'μάνα [ˈmana] Φάρασ. ...

έμπα (ουσ. ουδ.) έμbα [ˈemba] Τελμ. σέμα [ˈsema] Σινασσ. Μεσν. ουσ. ἔμπα (Λεξ. Κριαρ.), το οπ. από την προστακτ. του ρ. ἐμβαίνω > μπαίνω. Ο τύπ. σέμα με συμφυρμό από το ρ. εἰσβαίνω. Πβ. έβγα

Είσοδος, αρχή : Σέμα του μηνός (Αρχή του μήνα) Σινασσ. -Αρχέλ. || Ασμ. 'ς όμbαν έκοψε ριμιά, και 'ς όβγα χλωρορίμια
και τους χίλιους έσφαξε, και τους μίλιους αφήκε
Να σε ιδώ, Πόρφυρε, να μη χαρείς τον κόσμον
αν αφήσεις ένα τυφλόν, ένα κουψόν, ένα μονογιανάτον (Στο έμπα έκοψε πολλούς, στο έβγα περισσότερους,
και τους χίλιους έσφαξε, τους μύριους άφησε
Να σε δω, Πορφύρη, να μην χαρείς τον κόσμο
αν αφήσεις έστω κι έναν τυφλό, έναν κουτσό, έναν μονόχειρα) Τελμ. -Lag. Συνών. μαίνσιμο, μίνημα

εμπέ (II) () ...