ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ντιρέκι ( ουσ. ουδ. ) ντιρέκ' [diˈreci] Αξ., Μισθ., Σίλατ., Τροχ. ντιρέι [diˈrej] Σίλ. ντιουριάτσ' [dʝuˈrʝats] Μισθ. ντερέκ' [deˈrek] Μισθ. ντουρέτσ' [duˈrets] Μισθ., Τσαρικ. Πληθ. ντϋρέτσ̑α [dyˈretʃa] Μισθ. τ͑ιρέκε [tʰiˈrece] Φκόσ. ντερέκια [deˈreca] Αξ. ...

ντιρέκωμα (ουσ. ουδ.) ντιουράκουμα [dʝuʹrakuma] Μισθ. Από το ρ. ντιρεκώνω, όπου και τύπ. ντιουρακώνου, και το παραγωγ. επίθμ. -μα.

Στύση πέους

ντιρεκώνω ( ρ. ) ντιουρακώνου [dʝuraʹkonu] Μισθ. Μτχ. ντιουρακουμένου [dʝurakuʹmenu] Μισθ. ...