ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ντιμπέκι ( ουσ. ουδ. ) ντιπέκι [diʹpeci] Αξ., Σίλατ. ντιμπα̈́τσ’ [diˈbæts] Μισθ. τιπέκι [tiˈpeci] Φάρασ. ντουbα̈́τσ' [duˈbæts] Μισθ. τουπέκι [tuˈpeci] Τσουχούρ., Φάρασ. τουπα̈́κι [tuˈpæci] Αφσάρ. ντουbέι [duˈbei] Σίλ. ...

ντινγκίλ (ουσ. ουδ.) ντινgίλ [diŋˈɟil] Ανακ., Μισθ. ντιgίλ’ [diˈɟil] Αξ., Τροχ. Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. diñgil= α) μικρό καλάθι β) χρυσοποίκιλτο φέσι.

1. Δερμάτινη λωρίδα πρόσδεσης ζώου, στολισμένη με χάντρες Μισθ.

2. Μεγάλο κοφίνι για το μάζεμα καρπών Ανακ.

3. Ο άξονας του αραμπά Αξ., Τροχ.

ντινγκλεντίζω ( ρ. ) ντινgλεdίζω [diŋleˈdizo] Αραβαν. ντινgλεγίζου [diŋgleˈʝizu] Σίλ. τιγνετίζω [tiɣneˈtizo] Φάρασ. τιγνα̈τίζω [tiɣnæˈtizo] Αφσάρ. ταχλαντίζω [tahlaˈdizo] Φάρασ. Προστ. ταχλάντει [taˈxladi] Φάρασ. Αόρ. ντινgλέγισα [diŋgˈleʝisa] Σίλ. ...