ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μεσές ( ουσ. ουδ. ) μεσ̑ές [meˈʃes] Ανακ., Τσουχούρ., Φλογ. μεσ̑έ [meˈʃe] Μαλακ. μεσ̑έγ’ [meˈʃeʝ] Αξ. μισ̑έγ’ [miˈʃeʝ] Αξ. Πληθ. μεσάια [meʹsaja] Τροχ. ...

μεσετζής (ουσ. αρσ.) μισ̑έτζ̑ής [miʃeˈdʒis] Αξ. Πληθ. μισ̑έτζ̑ήγε [miʃeˈdʒiʝe] Αξ. μιρίγε [miˈriʝe] Αξ. Από το ουσ. μεσές όπου και τύπ. μεσ̑έγ’, και το παραγωγ. επίθμ. -τζής.

Ξυλοκόπος που έκοβε βελανιδιές ό.π.τ.

μέση ( ουσ. θηλ. ) μέση [ˈmesi] Αφσάρ., Καρατζάβ., Κίσκ., Ποτάμ., Σινασσ., Τελμ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φλογ. μέσ̑η [ˈmeʃi] Αξ., Αραβαν., Σίλ. μέσ' [mes] Μισθ. μέσ̑' [meʃ] Αραβαν. μεσ̑ού [meˈʃu] Τελμ. ...