ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

μεσημέρι ( ουσ. ουδ. ) μεσ̑ημέρι [meʃiˈmeri] Ανακ., Τελμ. μεσημέρ' [mesiˈmer] Σινασσ. μεσ̑ημέρ' [meʃiˈmer] Σίλ. μισημέρι [misiˈmeri] Αφσάρ., Σατ., Φάρασ. μισημέρ' [misiˈmer] Αφσάρ., Μισθ., Τσουχούρ. μισ̑ημέρ' [miʃiˈmer] Μαλακ. μεσ'μέρ' [mesˈmer] Γούρδ., Φερτάκ. μεσ̑'μέρ' [meʃˈmer] Αξ., Αραβαν., Σίλ., Φλογ. μισ̑’μέρ’ [miʃˈmer] Μισθ. μ'σ̑ημέρ' [mʃiˈmer] Σίλ. ...

μεσημεριάζω (ρ.) μισιμεριάζου [misimeˈrʝazu] Μισθ. γ΄ Εν. μεσ̑'μεριάζ̑' [meʃmeˈrʝaƷ] Αξ. Από το νεότ. ρ. μεσημεριάζω.

Έρχεται το μεσημέρι

μεσημεριάτικος ( επίθ. ) μεσ'μεριάτσικος [mesimeˈrʝatsikos] Γούρδ. Ουδ. μεσ̑'μεριάσ̑'κο [meʃmeˈrʝaʃko] Αραβαν. μισημεριάτικο [misimeˈrʝatiko] Μισθ. μεσημεριάτικα [mesimeˈrʝatika] Φερτάκ. ...