ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ορίζω ( ρ. ) ορίζω [oˈrizo] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Σίλ., Σινασσ., Φλογ. ορίζου [oˈrizu] Μισθ., Φάρασ. ορίς̑ [oˈriʃ] Μαλακ. Αόρ. όρ’σα [ˈorsa] Αξ., Αραβαν., Φλογ. όρισε [ˈorise] Μισθ., Φάρασ. όρ’σε [ˈorse] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ., Τζαλ., Φλογ. όρ’σι [ˈorsi] Μαλακ., Σίλ. Πληθ. όρ’σετ’ [ˈorset] Φλογ. όριστε [ˈoriste] Αραβαν. όρισατι [ˈorisati] Αραβαν. ...

ορισιά (ουσ. θηλ.) νορισ̑ά [noriˈʃa] Αξ. Από το μεσν. ουσ. ὁρισία, με συνίζηση και προσθήκη ν- λόγω εσφαλμένης μορφολ. κατάτμησης μετά από το οριστ. άρθρ. την.

Ορισμός, θέλημα : Με του Χεγού νορισ̑ά (Με του Θεού το θέλημα) Αξ. -Μαυρ.-Κεσ. Συνών. θέλημα

όρισμα ( ουσ. ουδ. ) όρισμα [ˈorizma] Μισθ. ...