ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ορταλίκι ( ουσ. ουδ. ) ορταλι̂́κ' [ortaˈlɯk] Ουλαγ., Σεμέντρ. ορταλούκ' [ortaˈluk] Αξ. ορταλίχ̇ι [ortaˈlixi] Φάρασ. ορταλι̂́χ' [ortaˈlɯx] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Φλογ. ορταλούχ' [ortaˈlux] Μισθ., Τσαρικ., Φλογ. ολταλίχ' [olta'lıx] Γούρδ. ορταλίγα [ortaˈliɣa] Μαλακ., Τροχ. νορταλίγα [nortaˈliɣa] Φλογ. ...

ορταλιχινός ορταλιγνός [ortaliˈɣnos] Μαλακ. ορταλουχνού [ortaluˈxnu] Μισθ. Από το ουσ. ορταλίκι, όπου και τύπ. ορταλούχ και ορταλίγα, και το παραγωγ. επίθμ. -ινός.

Ενδιάμεσος, μεσαίος ό.π.τ.

Συνών. ορτά

ορταντζά ( επίθ. ) ορταντζάς [ortanˈdzas] Σίλ. ορταντζ̑ά [ortaˈnʤa] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Φλογ. ορταντζά [ortanˈdza] Ουλαγ., Τροχ. ορτάντζα [or'tandza] Μαλακ. Θηλ. ορταντζάσα [ortanˈdzasa] Σίλ. ...