παχυνίσκω (ρ.) πασ̑υνίσκου [paʃiˈnisku] Σίλ.

Σίλλη

π͑αγινίσ̑κω [pʰaʝiˈniʃko] Αξ.

Αξός

παχαινίσκω [paçeˈnisko] Γούρδ.

Γούρδονος

παχυνίξου [paçiˈniksu] Μισθ.

Μισθί

Παθ. πασ̑υνίσκουμου [paʃiˈniskumu] Σίλ.

Σίλλη

Από το αρχ. ρ. παχύνω και το επίθμ. -ίσκω. Το παχαινίσκω από το νεότ. παχαίνω.

Παχαίνω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πολύ πασ̑υνι τέκνους (Πολύ πάχυνε το παιδί) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

παχύς ( επίθ. ) παχύ [paˈçi] Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Φλογ. πα'ύ [pa'i] Αξ., Μισθ., Σίλατ. πασ̑ύς [paˈʃis] Σίλ. πασ̑ύ [paˈʃi] Ανακ., Μαλακ., Φάρασ., Φλογ. π͑α'ύ [pʰa'i] Μισθ. Θηλ. πασ̑άσα [paˈʃasa] Σίλ. Ουδ., Πληθ. πασ̑έ [paˈʃe] Φάρασ. ...