ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ποντικός ( ουσ. αρσ. ) πονdικός [pondiˈkos] Αφσάρ., Σινασσ., Τζαλ., Φλογ. ποϊνdικός [poindiˈkos] Φερτάκ. πινdικός [pindiˈkos] Αξ., Δίλ., Καρατζάβ., Μαλακ., Μισθ., Σεμέντρ., Σινασσ., Φερτάκ. π͑ινdικός [pʰindiˈkos] Μισθ. πινdικό [pindiˈko] Ουλαγ., Σίλατ. πενdικός [pendiˈkos] Μαλακ. πανdικός [pandiˈkos] Φάρασ. ποντζ̑ικός [pondʒiˈkos] Αραβαν., Γούρδ., Σίλ., Τελμ. πουντζ̑ουκός [pundʒuˈkos] Σίλ. Εν., Γεν. πενdικιού [pendiˈcu] Μισθ. ...

ποντικοφαγωμένος (επίθ.) πινdικοφαημένου [pindikofaiˈmenu] Μισθ. Από το νεοτ. επίθ. ποντικοφαγωμένος, το οπ. από το ουσ. ποντικός και την μτχ. φαγωμένος του ρ. τρώω.

Ποντικοφαγωμένος, αυτός που τον έχει φάει ποντίκι

ποντισία ( ουσ. θηλ. ) πονdισία [pondiˈsia] Φάρασ. ...