ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αραλίκι ( ουσ. ουδ. ) αραλι̂́κ' [araˈlɯk] Μαλακ., Τελμ. αραλίχ̇ι [araˈlixi] Φάρασ. αραλι̂́χ' [araˈlɯx] Αξ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ., Φλογ. αραλούχ' [araˈlux] Ανακ., Μισθ., Φλογ. ...

αραμπαδιά (ουσ. θηλ.) αραπαδιά [arapaˈðʝa] Μαλακ. Από το ουσ. αραμπάς (θ. αραμπαδ-) και το παραγωγ. επίθμ. -έα > -ιά. Βλ. ΙΛΝΕ, λ. ἀραμπαδεά.

Το φόρτωμα, το περιεχόμενο μιας άμαξας. Μαλακ. Συνών. αμάξι

αραμπάς ( ουσ. αρσ. ) αραbάς [araˈbas] Σίλ., Σινασσ., Φάρασ., Φκόσ., Χαλβάντ. αραbά [araˈba] Αξ., Μισθ., Ποτάμ., Τροχ. αραπάς [araˈpas] Σίλ., Τσουχούρ., Φάρασ. αραπά [araˈpa] Μαλακ., Φλογ. Πληθ. αραbάδια [araˈbaðʝa] Ποτάμ., Σινασσ. αραπάδια [araˈpaðʝa] Μαλακ. αραbάγια [araˈbaʝa] Μισθ. αραbάια [araˈbaia] Αξ. αραπάδα [araˈpaða] Τσουχούρ. ...