αραλίκι (ουσ. ουδ.) αραλι̂́κ' [araˈlɯk] Μαλακ., Τελμ.

Μαλακοπή, Τελμησσός

αραλίχ̇ι [araˈlixi] Φάρασ.

Φάρασα

αραλι̂́χ' [araˈlɯx] Αξ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ., Φλογ.

Αξός, Μισθί, Σινασσός, Τσαρικλί, Φλογητά

αραλούχ' [araˈlux] Ανακ., Μισθ., Φλογ.

Ανακού, Μισθί, Φλογητά

Από το τουρκ. ουσ. aralık = α) άνοιγμα, ενδιάμεσο διάστημα, κενό β) χρονικό διάστημα γ) διάδρομος, όπου και διαλεκτ. τύπ. aralıh. Βλ. ΙΛΝΕ, λ. ἀραλίκι.

1. Χαραμάδα, ρωγμή, σχισμή Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ., Φλογ.

Μαλακοπή, Μισθί, Σινασσός, Τσαρικλί, Φλογητά

: Ασ' θύρας τ' αραλι̂́χ' δίνισ̑κεν το απέσορτα κι ικείνο άνοιγνεν θύρα (Από την χαραμάδα της πόρτας το έδινε μέσα, κι εκείνος άνοιγε την πόρτα) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

Συνών. κάνισμα, κερτίκι

2. Κενό, ενδιάμεσο διάστημα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ζαβαλ-λούς 'πόμ'νεν 'ς τ' αραλι̂́χ'· ασ' τροπή τ' γαπάντ'σεν απέσω και ντεν έβγαισ̑κεν όξω (Ο καημένος έμεινε στο «κενό» (επειδή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για την συμφορά που τον έπληξε)· από την ντροπή του κλείστηκε μέσα και δεν έβγαινε έξω) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Να ποίκουμ' λίου τσ̑αμούρ' να γιομώσουμ' εκεινιά ντ' αραλούχια ξυλιού (Να κάνουμε λάσπη για να γεμίσουμε τα κενἀ των ξύλων) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. αράς

3. Χρονική στιγμή Μισθ., Φάρασ.

Μισθί, Φάρασα

: Το γαϊδούρ’ σε κείνο τ’ αραλι̂́χ πιάσεν το μούγια (Το γαϊδούρι εκείνη την στιγμή το τσίμπησε μύγα) Μισθ.

Μισθί

-Pernot.Gall.

Pernot 1927

Αδέ 'ς αραλίχι παλί του Γηράλη η κόρη καθούτουν σην πένdζ̑ερο μπρο (Σ' εκείνο το χρονικό διάστημα πάλι η Κόρη του Κίραλη καθόταν μπροστά στο παράθυρο) Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.Boy

Dawkins 1955

Συνών. σαάτι

αραμπαδιά ( ουσ. θηλ. ) αραπαδιά [arapaˈðʝa] Μαλακ. ...