αραλατίζω (ρ.) αραλατώ [aralaˈto] Φλογ.

Φλογητά

αραλατίζω [aralaˈtizo] Μαλακ., Φάρασ.

Μαλακοπή, Φάρασα

αραλαΐζου [aralaˈizu] Μισθ.

Μισθί

Αόρ. αραλάτ'σα [araˈlatsa] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ρ. aralamak (αόρ. araladı) = α) χωρίζω β) ανοίγω, διαχωρίζω γ) μισανοίγω, και το παραγωγ. επίθμ. -ίζω.

1. Χωρίζω, απομακρύνω κάτι από κάτι άλλο Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

: Αραλατά τα σ̑κυλιά και qουλτών' το σ̑κυλί τ' (Χωρίζει τους σκύλους και γλυτώνει το σκυλί του) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

Συνών. χωρίζω :1, χωρώ, Αντίθ γαβρουστίζω

2. Τακτοποιώ Μισθ., Φάρασ.

Μισθί, Φάρασα

: 'σου να γρέπ' αραλάτ'σεν τ' όργο (Ώσπου να κοιτάξεις, τακτοποίησε την δουλειά) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Παραδ.

Θεοδωρίδης 1960

Συνών. γαραλαΐζω, γερλεστιρντίζω, ορθώνω, πακλατίζω :2, πανασηκώνω :1, σωρεύω

αραλίκι ( ουσ. ουδ. ) αραλι̂́κ' [araˈlɯk] Μαλακ., Τελμ. αραλίχ̇ι [araˈlixi] Φάρασ. αραλι̂́χ' [araˈlɯx] Αξ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ., Φλογ. αραλούχ' [araˈlux] Ανακ., Μισθ., Φλογ. ...