ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

απτάλης ( ουσ. αρσ. ) αμπτάλης [abˈtalis] Σινασσ. απ͑τάλης [apʰˈtalis] Φάρασ. απ͑τάλ' [apʰˈtal] Μισθ., Φάρασ. απτάλος [apˈtalos] Ανακ., Φλογ. άπσταλος [ˈapstalos] Μαλακ. Ουδ. απ͑τάλι [apʰˈtali] Φάρασ. Θηλ. απ͑ταλού [apʰtaˈlu] Φάρασ. Πληθ. απτάλοι [apˈtali] Ανακ. απστάλ' [apˈstal] Μαλακ. ...

απταλλίκι (ουσ. ουδ.) απταλ-λίχ̇ι [aptalˈlixi] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. aptallık = χαζομάρα, βλακεία.

Χαζομάρα, βλακεία Συνών. αβαναχλίχι

απτέστι ( ουσ. ουδ. ) απτέστι [aˈptesti] Τσουχούρ. απτέστ' [aˈptest] Ανακ., Τσουχούρ. απτάζι [aˈptazi] Φάρασ. απτάζ' [aˈptaz] Φάρασ. ...