σκύλος (ουσ. αρσ.) σκύλος [ˈscilos] Καππ.

Καππαδοκία

σκούνdους [ˈskundus] Σίλ.

Σίλλη

Πληθ. σκούνdζ̑ιροι [ˈskundʒiri] Σίλ.

Σίλλη

Μεσν. ουσ. σκύλος. Ο τύπ. σκουνdους θα μπορούσε να σχετίζεται με το παλ. αρμεν. շուն (šun) = σκύλος.

1. Ο σκύλος ό.π.τ.

ό.π.τ.

2. Ως υβριστ. χαρακτηρισμός ανθρώπου Καππ.

Καππαδοκία

: || Ασμ. Εγώ δε σμίγω με τον αλλόπιστον το μύρο μου σκύλο μαγαρισμένο και ακοινώνητο (εγώ δεν σμίγω το μύρο μου με τον αλλόπιστο, σκύλο μαγαρισμένο και ακοινώνητο) Καππ.

Καππαδοκία

-Αινατζ.

Αϊνατζόγλου 1883

σκωλέκι ( ουσ. ουδ. ) σκωλέκι [sko'leci] Δίλ., Μισθ. σκωλέκ' [skοˈlek] Ανακ., Αξ., Ποτάμ. σκωλέτσ̑ι [skοˈletʃi] Φάρασ. σκωλέτσ̑' [skοˈletʃ] Μισθ. σκωλήκ' [skοˈlik] Γούρδ. σκουλήκ' [sku'lik] Αραβαν. σ̑κιωλότσ̑' [ʃco'lotʃ] Μισθ. σκουλούτσι [sku'lutsi] Σίλ. σκουλούτσ̑' [sku'lutʃ] Μισθ. σκωλόκ' [skoˈlok] Δίλ. ...