σκωλέκι
(ουσ. ουδ.)
σκωλέκι
[sko'leci]
Δίλ., Μισθ.
σκωλέκ'
[skοˈlek]
Ανακ., Αξ., Ποτάμ.
σκωλέτσ̑ι
[skοˈletʃi]
Φάρασ.
σκωλέτσ̑'
[skοˈletʃ]
Μισθ.
σκωλήκ'
[skοˈlik]
Γούρδ.
σκουλήκ'
[sku'lik]
Αραβαν.
σ̑κιωλότσ̑'
[ʃco'lotʃ]
Μισθ.
σκουλούτσι
[sku'lutsi]
Σίλ.
σκουλούτσ̑'
[sku'lutʃ]
Μισθ.
σκωλόκ'
[skoˈlok]
Δίλ.
Αρσ.
σκωλέκος o
[skoˈlekos]
Φλογ.
σκωλόκους
[skοˈlokus]
Μαλακ.
Πληθ.
σκωλέτσ̑α
[skοˈletʃa]
Τσουχούρ.
σκωλόκια
[sko'loca]
Μαλακ.
σ̑κιωλότσ̑ια
[ʃco'lotʃça]
Μισθ.
σκουλούτσ̑α
[sku'lutʃa]
Μισθ.
Από το μεσν. ουσ. σκουλήκι, το οπ. από το αρχ. σκωλήκιον (υποκορ. του αρχ. σκώληξ) με τροπή [o] > [u] λόγω του παρακείμενου υπερωικού [k]. Ο τύπ. σκωλόκους με προχωρητική αφομ. [ο-e] > [ο-o]. Οι τύπ. σκουλούτσι και σκουλούτσ̑' από νεότ. τύπ. σκουλούκι, με αφομ. Η σημ. 2 νεότ.
1. Σκουλήκι
ό.π.τ.
:
Καπάκωσα το λαγήν' για να μη πες απέσω τ' σκωλήκ'
(Καπάκωσα τη λαγήνα για να μην πέσει σκουλήκι)
Γούρδ.
-Καράμπ.
Εφαέν ντα σκουλούτσ̑' τα ντόντζα τ'
(Έφαγε σκουλήκι τα δόντια του)
Μισθ.
-Κωστ.Μ.
Έφαγαν ντου ντα σ̑κιολότσ̑ια
(Τον έφαγαν τα σκουλήκια)
Μισθ.
-Κοτσαν.
Τ' κουπουριάς το σκωλέκ'
(Γυμνοσάλιαγκας που ζει στις κοπριές)
Αξ.
-Μαυροχ.
Σκωλετσα̈́σινι, τα σκωλέτσ̑α τσιπ έβκανι ση χαραή
(Σκουλήκιασε (ενν. ο τραχανάς), τα σκουλήκια όλα βγήκανε στη επιφάνεια)
Τσουχούρ.
-ΑΠΥ-Bağr.
|| Φρ.
Σάλιψι ντου σκιολότσ̑'
(Σάλεψε το σκουλήκι˙ Μπήκε στην εφηβεία και άρχισε να έχει σεξουαλικές ορμές)
Μισθ.
-ΑΠΥ-ΕΝΔ
2. Κάμπια
Μισθ.
3. Ψείρα
Αξ.
:
Έφαγαν ντο τα σκωλέκια
(Τον φάγανε οι ψείρες)
Αξ.
-Μαυρ.-Κεσ.
Συνών.
αφεντοφάγετο :2, φτείρα