1. Στενός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Βγαίνιξαν σ' ένα στενό στράδα (Έβγαιναν σ' ένα στενό δρόμο) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

|| Φρ. Το φεγγάρ’ γίνην στενό (Το φεγγάρι έγινε στενό˙ το φεγγάρι είναι στη χάση του) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. ντάρι, στενίκκος, στενούκκος

2. Το ουδ. ως ουσ., στενός δρόμος, σοκάκι Αραβαν.

Αραβανί

Συνών. ρυμιό :1