ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

σοκάκι ( ουσ. ουδ. ) σοκάχ' [soˈkax] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλ. σοqάχ' [soˈqax] Αξ., Φλογ. σοκάκ' [soˈkak] Σινασσ., Τροχ. σοχάχ̇ι [sοˈxaxi] Σατ., Φάρασ. σοχάχ' [sοˈxax] Σινασσ. σοκάχια [soˈkaça] Μαλακ., Μισθ. σοχάχα [so'xaxa] Φάρασ. ...

σοκακού (ουσ. θηλ.) σοχαχού [soxaˈxu] Φάρασ. Από το ουσ. σοκάκι, όπου και τύπ. σοχάχι, και το παραγωγ. επίθμ. -ού.

Αυτή που περιδιαβαίνει άσκοπα, η αργόσχολη Φάρασ.

σοκακτσής ( ουσ. αρσ. ) σοκακτσής [sokakˈtsis] Μισθ. σοκαχτσής [sokaxˈtsis] Μισθ. σοχαχτσ̑ής [soxaxˈtʃis] Φάρασ. σοχαχτ͑σ̑ής [soxaxˈtʰʃis] Φάρασ. σοqουqτζ̑ής [soquq'dʒis] Φάρασ. Θηλ. σοχαχτ͑σ̑ίσα [soxaxˈtʰʃisa] Φάρασ. ...