σοκτώ (I) (ρ.) σöκτώ [søˈkto] Μαλακ., Μισθ.

Μαλακοπή, Μισθί

σ̑οκτώ [ʃoˈkto] Μισθ.

Μισθί

σοκτώ [sokˈto] Σίλ.

Σίλλη

σοκ͑τ͑ιέω [soktʰiˈeo] Φάρασ.

Φάρασα

σοκτιέου [soktiˈeu] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. σόκ’σα [ˈsoksa] Μαλακ.

Μαλακοπή

σοκτίεσιν [soˈktiesin] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. Πληθ. σοκτιέστην [soktiˈestin] Φάρασ.

Φάρασα

Μτχ. σοκτιεμένου [soktieˈmenu] Φάρασ.

Φάρασα

Από τον αόρ. söktü του τουρκ. ρ. sökmek, όπου και διαλεκτ. τύπ. sokmak = α) ξηλώνω β) ξεριζώνω.

1. Ξηλώνω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Αϊνάς σ’ ένα τσούχου μιχλαντζημένου ‘ναι· σε το σοκτσ̑ήγεις (Ο καθρέφτης είναι καρφωμένος σ' έναν τοίχο· θα τον ξηλώσεις) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ5

ΚΜΣ-ΛΚ5

2. Ξερριζώνω Μισθ.

Μισθί

: σ̑οκτώ τσαλούια (Ξεριζώνω δένδρα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Συνών. γοπαρντίζω, τραβώ, μαδώ

σολάβι ( ουσ. ουδ. ) σ̑ολάβι [ʃοˈlavi] Σίλ. ...