βούβος (ουσ. αρσ.) βούβος [ˈvuvos] Ανακ., Ποτάμ., Σινασσ.

Ανακού, Ποτάμια, Σινασσός

βούφος [ˈvufos] Γούρδ.

Γούρδονος

βούγος [ˈvuɣos] Φάρασ.

Φάρασα

φούβος [ˈfuvos] Αραβαν.

Αραβανί

βούχος [ˈvuxos] Φλογ.

Φλογητά

Μεσν. ουσ. βοῦφος = μπούφος. Πβ. και μεσν. ουσ. βουβός = μπούφος, κουκουβάγια, Σταφ. Ἰατροσ. 15.437 «τοῦ βουβοῦ, ἤγουν τῆς κουκουβάγιας, τὰ νύχια εἶναι καλά». Οι λ. απώτερα ηχομιμητ., πβ. λατιν. bubo, τουρκ. puhu.

1. Είδος κουκουβάγιας (Βubo maximus) ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έκατσεν βούβος σο σπίτ’; Να πεθάνει κάποιος (Έκατσε κουκουβάγια πάνω στο σπίτι σου; Θα πεθάνει κάποιος) Ποτάμ.

Ποτάμια

-ΚΜΣ-ΚΠ326

ΚΜΣ-ΚΠ326

Βούχος αν κάτσ' σο σπίτ' απάνω, καλό δέ 'ναι (Αν κάτσει κουκουβάγια πάνω στο σπίτι, δεν είναι καλό) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

|| Φρ. Να φωνάξ' βούβος σο σπίτι σ' (Να λαλήσει ο μπούφος στο σπίτι σου˙ να ερημώσει το σπίτι σου, δηλ. να εξαλειφθεί η γενιά σου· αρά) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

2. Μτφ., γυναίκα με μικρά στρογγυλά βαθουλωτά μάτια Σινασσ.

Σινασσός

βουδόγλωσσο ( ουσ., ουσ. ουδ. ) βουδόγλουσσου [vuˈðoɣlusu] Μαλακ. βοδόγλωσσα [voˈðoɣlosa] Ανακ. γλογιόγλωσσα [ɣloˈʝoɣlosa] Αξ. βογιόγλωσσα [voˈʝoɣlosa] Αξ. Πληθ. βοδόγλουσσις [voˈðoɣlusis] Μαλακ. ...