ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

βοσκή ( ουσ. θηλ. ) βοσκή [voˈsci] Μισθ., Τζαλ., Τροχ. βοστσ̑ή [vosˈtʃi] Φάρασ. βοσ̑ή [voˈʃi] Φάρασ. ...

βόσκημα (ουσ. ουδ.) βόσ̑κημα [ˈvoʃcima] Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ. Από το νεότ. ουσ. βόσκημα = βόσκηση (Λεξ. Σομ.), το οπ. από το ρ. βοσκίζω, όπου και τύπ. βοσκώ, και το παραγωγ. επίθμ. -μα. Δεν συνεχίζει το αρχ. ουσ. βόσκημα = εκτρεφόμενο ζώο.

Βοσκή ό.π.τ. : Πήε πρόαταγιου ντο βόσ̑κημα (Πήγε στην βοσκή των προβάτων) Ουλαγ. -Κεσ. Σάλνταναμ' ντα βόια σου βόσ̑κημα (Αμολάγαμε τα βόδια να βοσκήσουν) Μισθ. -ΑΠΥ-ΕΝΔ Συνών. βοσκή, γκιντί, βόσκος

βοσκίζω ( ρ. ) βοσκίζω [voˈscizo] Σινασσ. βοσ̑κίζω [voˈʃcizo] Ανακ., Αξ., Αραβαν. βοστσ̑ίζω [vosˈtʃizo] Φάρασ. βοσ̑ίζου [voˈʃizo] Φάρασ. βοσ̑κώ [voˈʃko] Φλογ. βοσκού [voˈsku] Ουλαγ. βοσ̑κίνω [voˈʃcino] Αξ., Μαλακ. βοσ̑κίνου [voˈʃcinu] Μισθ. Παρατατ. βόσ̑κεινα [ˈvoʃcina] Μισθ. Αόρ. βόσ̑κησα [ˈvoʃcisa] Μισθ. ...