Αμτβ., βουλιάζω και κατ' επέκτ. δύω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ντου χωριό ούλου πήιν κάτ᾽, βούλιαξι (Το χωριό όλο πήγε κάτω, βούλιαξε) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

|| Φρ. Το φεγγάρ’ βούλιασεν, πήεν ση μάνα τ’ (Το φεγγάρι βούλιαξε, πήγε στην μάνα του˙ Το φεγγάρι είναι στην χάση του) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. βουτώ, μπατίζω, τσοκτιέω