ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αγέλη ( ουσ. θηλ. ) αγέλ’ [aˈʝel] Ποτάμ. ναγέλ’ [naˈʝel] Σίλατ., Τροχ., Φερτάκ. ναχ̇έλ’ [naˈxel] Μισθ. νεγέλ’ [neˈʝel] Αξ. αέλ’ [aˈel] Ανακ., Μισθ. ναέλ’ [naˈel] Αξ., Μισθ., Τροχ. ...

αγένωτος (επίθ.) αγένωτος [aˈʝenotos] Σινασσ. αγένουτους [aˈʝenutus] Μαλακ. Από το πρόθμ. α- στερητ., το ρ. γίνομαι, όπου και τύπ. γένομαι, και το παραγωγ. επίθμ. -τος.

Για καρπούς, αγίνωτος, άγουρος, ανώριμος Μαλακ., Σινασσ. : Μ’ έδωκες ένα μήλιο κι έτο έν’ αγένωτο (Μου έδωσες ένα μήλο κι αυτό είναι αγίνωτο) Σινασσ. -Αρχέλ. Συνών. άγουρος, ακάμωτος, χαμ

αγζ ( ουσ. ουδ. ) αγζ [aɣz] Ουλαγ. άγζι̂ [ˈaɣzɯ] Ουλαγ. ...