ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τσεκούτσι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑εκούτσ̑' [tʃeˈkutʃ] Μαλακ. τσ̑ακούτσ̑ι [tʃaˈkutʃi] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Φάρασ. τσ̑ακούτσ̑' [tʃaˈkutʃ] Σινασσ., Τελμ., Τροχ. τσ̑ακούσ̑' [tʃaˈkuʃ] Τροχ., Φλογ. τσ̑αγκούτσ̑' [tʃaˈgutʃ] Μισθ., Φλογ. τσ̑ακούτ' [tʃaˈkut] Μισθ. Πληθ. τσακούκια [tsaˈkuca] Ποτάμ. τσαχούτσια [tsaˈxutsça] Φκόσ. ...

τσελέγκι (ουσ. ουδ.) τσελέγκι [tse'leŋɟi] Γούρδ. τσ̑ελένgι [tʃe'leŋɟi] Αραβαν. Από το τουρκ. ουσ. çağlayan = καταρράχτης, ρεύμα (Καραποτόσογλου 2003: 215), όπου και διαλεκτ. τύπ. çağlan, çağlañ = δέλτα ποταμού (TSS 2, λ. çağlañ (çağlak), THADS 3, λ. çağlan I).

1. Η άκρη του αυλακιού Αραβαν.

2. Eλικοειδές αυλάκι Γούρδ.

τσελεμπής ( ουσ. ουδ. ) τσελεbής [tseleˈbis] Σίλ., Σινασσ. τσ̑έλεbης ['tʃelebis] Αξ. τσέλεbη ['tselebi] Αξ., Αραβαν. τσελεπή [tseleˈpi] Αραβαν. ...