ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

τροχάγκι ( ουσ. ουδ. ) τροχάγκι [troˈxaɟi] Καππ. τραχάγκι [raˈxaɟi] Καππ. ...

τροχάρη (επιφ.) τροχάρη [troˈxari] Φάρασ. Από το μεταγν. επίρρ. τροχάδην με αποβολή του τελικού [n] και τροπή του [ð] > [r].

Τροχάδην, τρέχοντας Φάρασ.

τρόχι ( ουσ. ουδ. ) τρόχι̂́ [ˈtroxɯ] Μισθ. τρόχ̑’ [troç] Αξ., Μισθ., Σινασσ. τρό’ιχ [ˈtroix] Αξ. τρόγ̑’ [troʝ] Αξ. τρόδ’ [troð] Μαλακ., Φλογ. τρόθ’ [troθ] Τελμ. τρό’ι [ˈtroi] Αξ., Μισθ., Τροχ., Τσαρικ. τρόσι [ˈtrosi] Ποτάμ., Τζαλ. τρόσ̑’ [troʃ] Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Τζαλ., Φλογ. στρόσ̑ι [ˈstroʃi] Φλογ. ...