χαλβετέρ (ουσ. ουδ.) χαλβετέρ [xalveˈter] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Δίλα, Μαλακοπή, Σινασσός, Φλογητά

χαλβεdέρ [halveˈder] Σινασσ.

Σινασσός

χαλβατέρ [xalvaˈter] Τζαλ., Φλογ.

Τζαλέλα, Φλογητά

χαλβαdέρ [xalvaˈder] Φλογ.

Φλογητά

χελβετέρ [çelveˈter] Σίλατ.

Σίλατα

Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. halveter =χαλβάς από πετιμέζι και αλεύρι (THADS, λ. halveter).

Είδος χαλβά, γλύκισμα από αλεύρι, βούτυρο και πετιμέζι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Είχα εγώ το σέτερο την όρεξη να σας ποίκω χαλβετέρ· το βούτ'ρο πού έν'; Το πακμάζ' πού έν'; (Είχα εγώ την όρεξή σας να σας φτιάξω χαλβά· το βούτυρο πού είναι; το πετιμέζι πού είναι;) Σινασσ.

Σινασσός

-Τακαδόπ.

Τακαδόπουλος 1982

Για τα ποθαμένα μοίραζαν κόλλ'βα για χαλβετέρ (Εις μνήμην των πεθαμένων μοιράζαμε κόλλυβα ή χαλβά) Δίλ.

Δίλα

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Χαλβετέρ φκιάισ̑καν κάθε γιορτή και μοίραζαν φον βγαίνισ̑καν ασ' σο νεκκλησ̑ά (Χαλβά έφτιαχναν σε κάθε γιορτή, και μοίραζαν όταν έβγαιναν από την εκκλησία) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

χαλεπώνω ( ρ. ) χαλεπώνω [xaleˈpono] Φάρασ. ...