ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χαλάνω ( ρ. ) χαλάνω [xaˈlano] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Τελμ., Τζαλ., Τροχ., Φλογ. χαλάνου [xaˈlanu] Μισθ., Σίλ. χάνω [ʹxano] Φάρασ. Αόρ. χάλασα [ˈxalasa] Αξ., Αραβαν., Ποτάμ., Σίλ., Τελμ. χάρασα [ˈxarasa] Σίλ. Μτχ. χαλασμένο [xalaˈzmeno] Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ., Τροχ. ...

χαλάτσης (ουσ. αρσ.) χαλάτσ̑ης [xaˈlatʃis] Μισθ. Νεότ. ουσ. χαλάτσης (και σε πολλά λεξ. του 19ου αι.), το οπ. από το τουρκ. ουσ. hallaç = εργάτης που ξαίνει το βαμβάκι.

Παπλωματάς Συνών. γιοργαντζής

χαλβετέρ ( ουσ. ουδ. ) χαλβετέρ [xalveˈter] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. χαλβεdέρ [halveˈder] Σινασσ. χαλβατέρ [xalvaˈter] Τζαλ., Φλογ. χαλβαdέρ [xalvaˈder] Φλογ. χελβετέρ [çelveˈter] Σίλατ. ...