χαλίκι (ουσ. ουδ.) χαλίκι [xaˈlici] Γούρδ.

Γούρδονος

χαλίκ' [xaˈlik] Σινασσ., Φλογ.

Σινασσός, Φλογητά

χελίκ [çeˈlik] Μαλακ.

Μαλακοπή

Πληθ. χαλίτσ̑α [xaˈlitʃa] Μισθ.

Μισθί

Από το μεσν. ουσ. χαλίκιον, υποκορ. του αρχ. ουσ. χάλιξ. Ο τύπ. χελίκ από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. helik = χαλίκι, μικρή πέτρα, ως δάνειο από την ελλ. (βλ. TS, λ. helik (helük, halik), Tietze 2016: λ. helik).

Χαλίκι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Το ποτάμ’ κύληνε τα νερά τ' απάνω στα χαλίκια και το μίλις (Το ποτάμι κυλούσε τα νερά του επάνω από τα χαλίκια και την άμμο) Γούρδ.

Γούρδονος

-Καράμπ.

Καράμποδος 1948

Νταρά έριψαν δα χαλίτσ̑α, νταρά ποίκαν τα άσφαλτο (Τώρα έριξαν χαλίκια, τώρα τους έκαναν άσφαλτο) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. καγιάρι, καγιάς :3, κουτσούδι :1, τσαγιλτάχι :1, τσακίλι :1

χαλίμ ( επίθ. ) χαλίμ [xaˈlim] Μαλακ. Πληθ. χαλίμια [xaˈlimɲa] Μαλακ. ...