ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

χαβάς ( ουσ. αρσ. ) χαβάς [xaˈvas] Φάρασ., Φκόσ. χαβά [xaˈva] Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλ., Τελμ., Τροχ., Φλογ. ...

χαβάσης (επίθ.) χαβάσης [xaˈvasis] Φάρασ. Από το ουσ. χαβάσι με παραγωγ. επίθμ. -ης.

Αυτός που κάνει κάτι με όρεξη, μερακλής Φάρασ.

χαβάσι ( ουσ. ουδ. ) χαβές [xaˈves] Σινασσ. χαβάς̑ [xaˈvaʃ] Αξ., Αραβαν. χαβάσι [xaˈvasi] Φάρασ. χαβασ̑ί [xavaˈʃi] Αξ. χαβά [xaˈva] Ουλαγ. Πληθ. χαβάσια [xaˈvasçʝa] Μισθ., Τελμ. χαβάσ̑α [xaˈvaʃa] Αραβαν. χαβασιά [xavaˈsçʝa] Μαλακ. ...