ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χαβάσι ( ουσ. ουδ. ) χαβές [xaˈves] Σινασσ. χαβάς̑ [xaˈvaʃ] Αξ., Αραβαν. χαβάσι [xaˈvasi] Φάρασ. χαβασ̑ί [xavaˈʃi] Αξ. χαβά [xaˈva] Ουλαγ. Πληθ. χαβάσια [xaˈvasçʝa] Μισθ., Τελμ. χαβάσ̑α [xaˈvaʃa] Αραβαν. χαβασιά [xavaˈsçʝa] Μαλακ. ...

χαβασιλίκι (ουσ. ουδ.) χαβασιλιέχ̇ι [xavasiliˈexi] Φάρασ. Από το ουσ. χαβάσι και το παραγωγ. επίθμ. -λίκι. Πβ. και τουρκ. heveslilik = ενθουσιασμός, ζήλος.

Χαρά, ικανοποίηση Φάρασ. : || Παροιμ. ’ς τον γκόσμο πήρα το χαβασιλι-έχ̇ι μου, για ισάνι είμαι πάλι ομντιέζω (Από τον κόσμο πήρα τις χαρές μου, όπως άνθρωπος είμαι, πάλι θέλω˙ Για την ακόρεστη διάθεση του ανθρώπου για διασκέδαση) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ. Συνών. γαναάτι, χαβάσι, χαρά

Τροποποιήθηκε: 26/02/2025

χαβασλαντίζω ( ρ. ) χαβασλανdίζω [xavaslanˈdizo] Φάρασ. ...