ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κλάνω ( ρ. ) κλάνω [ˈklano] Ανακ., Αξ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. κλάνου [ˈklanu] Μισθ., Σίλ. κουάνω [ˈkwano] Φάρασ. Αόρ. έκλασα [ˈeklasa] Σίλ. Υποτ. κλάσω [ˈklaso] Ανακ., Αξ., Ουλαγ. κλάσου [ˈklasu] Μισθ. ...

κλάσιμο (ουσ. ουδ.) κουάσιμο [ˈkwasimo] Φάρασ. Από το ρ. κλάνω (θ. αορ. κλασ-) και το παραγωγ. επίθμ. -σιμο.

Κλανιά, πορδή : || Φρ. Το σον το καdζ̑ί έν' στσ̑υλού κουάσιμο (Ο δικός σου ο λόγος είναι κλανιά σκύλου˙ για όσους δεν μένουν σταθεροί στον λόγο τους) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ.

κλάψιμο ( ουσ. ουδ. ) κλάψιμο [ˈklapsimo] Γούρδ. κλάψ̑ιμο [ˈklapʃimo] Αξ., Φλογ. κλάψιμου [ˈklapsimu] Μισθ. κουάψιμο [ˈkwapsimo] Φάρασ. κλάψ̑ιμα [ˈklapʃima] Μισθ., Σίλ. κλάψιμα [ˈklapsima] Ουλαγ. κουάψιμα [ˈkwapsima] Τσουχούρ., Φάρασ. Πληθ. κλαψ̑ίματα [klaˈpʃimata] Μισθ. ...