αρντίτσι (ουσ. ουδ.) αρντίτσ̑ι [arˈditʃi] Φάρασ.

Φάρασα

αρντούτσ̑' [arˈdutʃ] Αξ., Μισθ., Τζαλ., Φλογ.

Αξός, Μισθί, Τζαλέλα, Φλογητά

αρτούτσ̑' [arˈtutʃ] Φλογ.

Φλογητά

Πληθ. αρτούτσ̑α [arˈtutʃa] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το τουρκ. ουσ. ardıç = το δέντρο άρκευθος, αγριοκυπαρίσσι.

1. Αγριοκυπάρισσο ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. βόρατο

2. O καρπός του αγριοκυπάρισσου, άρκευθος ό.π.τ.

ό.π.τ.

αρούμαι () ...